Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Η Μπαλάντα του νερού των θαλασσών (LA BALADA DEL AGUA DEL MAR) - Federico García Lorca


Η θάλασσα χαμογελάει

με στόμα από αφρό
και χείλια απ' ουρανό,
σαν σκοτεινό κορίτσι,
που τον άνεμο σπάει
πουλώντας το νερό των θαλασσών

Η θάλασσα χαμογελάει
έχει στόμα από αφρό
και μάτια ουρανό
σαν μητέρα που ένα δάκρυ σκορπάει
και πικραίνει το νερό των θαλασσών


Τι μας φέρνεις αγόρι;
Τι κυλάει στο αίμα σου;
-Σας φέρνω το νερό των θαλασσών!

Τι φταίει μητέρα για τα μεγάλα σου δάκρυα;
-Κλαίω το νερό των θαλασσών

Πως γεννιέται η μεγάλη σου πίκρα
-Κύριε, πικραίνει το νερό των θαλασσών

Πουλάω το νερό των θαλασσών
Πουλάω το νερό των θαλασσών
Η θάλασσα χαμογελάει...
Πουλάω το νερό των θαλασσών


(τροποποιημένοι στίχοι από τους Όναρ και την Teresa Salgueiro)


El mar                                                Η θάλασσα
sonríe a lo lejos.                                  
Χαμογελά από απόσταση
Dientes de espuma,                             
έχει χείλη από αφρό
labios de cielo.                                    
Και μάτια ουρανό
¿Qué vendes, oh joven turbia               Τι πουλάς, συννεφιασμένο αγόρι
con los senos al aire?                           
Με το στήθος γυμνό στον αέρα;
Vendo, señor, el agua                          Πουλάω, κύριε, το νερό
de los mares.                                      
Των θαλασσών
¿Qué llevas, oh negro joven,                ποιο είσαι εσύ, έγχρωμο αγόρι
mezclado con tu sangre?                      
Τι κυλάει στο αίμα σου;
Llevo, señor, el agua                           Έχω, κύριε το νερό
de los mares.                                      
Των θαλασσών
Esas lágrimas salobres                         Τα υφάλμυρα δάκρυα σου
¿de dónde vienen, madre?                  
Από πού προέρχονται μητέρα;
Lloro, señor, el agua                            κλαίω κύριε το νερό
de los mares.                                      
Των θαλασσών
Corazón, y esta amargura                     Καρδία κι αυτή από πίκρα
seria, ¿de dónde nace?                         
Από πού γεννιέται;
¡Amarga mucho el agua                       Πικραίνουν πολύ τα νερά
de los mares!                                      
Των θαλασσών!
El mar                                                Η θάλασσα
sonríe a lo lejos.                                  
Χαμογελά από απόσταση
Dientes de espuma,                              έχει χείλη από αφρό
labios de cielo.                                      και μάτια ουρανό

Federico García Lorca (1919)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου