Θα ‘ναι φορές που θα ‘ρχομαι στον ύπνο σου
σαν επισκέπτης μακρινός που δεν τον καρτερείς…
Την πόρτα μας γι’ αυτό μη μανταλώνεις
κι έξω στο δρόμο μη μ’ αφήνεις – να χαρείς.
Θα μπαίνω αθόρυβα, θα κάθομαι αντικρύ σου,
στο σκότος θα καρφώνω τα μάτια στη μορφή σου
κι όταν το βλέμμα μου κοιτώντας σε χορτάσει
φιλώντας σε θα φεύγω το φως μη με προφτάσει.
Νικόλα Βαπτσάροφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου